غـَم قریـب ِ نبودنت

غـَم قریـب ِ نبودنت ،
مرا غریب ترین آدم دنیا کرد

باز بویِ پاییز ،
و ترس تمامِ وجودم را میگرد ؛
که نکند یادت هم
در یکی از این پاییز ها
تنهایم بگذارد

خسته ام از نوشتن

کاش بودی و میشد
شـ ِـ کـ ـ ـســ ــتـ ــ
این سکوتِ سنگین را

نمیدانم چه بَر سَرِ من و
این خیابان ها آمده ، 
که هر جایی میخواهم بروم
به کوچه ی خاطراتمان میرسد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط محمد رضاصادقی در 20:59 | نظر بدهید |